عبدالمهدی، بازی در زمین سیاست را به صدر واگذار کرد
پس از دو ماه از ناآرامی‌های عراق، نخست وزیر این کشور تن به استعفا داد. بامداد پنجشنبه گروهی از نقابداران عراقی که منتسب به حزب العبادی بودند به کنسولگری ایران در نجف حمله کردند. در پی آن صدا‌های سیاسی از هر طرف به گوش رسید.
به گزارش روی تیتر به نقل از خبرآنلاین، نخست وزیر عراق که طی دوماه گذشته از هیچ طرحی برای اصلاحات دولت مضایقه نکرد امروز پس از خطبه‌های نماز جمعه نجف عطای حکومت را به لقایش بخشید.
سال ۲۰۱۸ پس از انتخاب او به عنوان نخست وزیر این کشور، صدا‌های مخالفان و حامیان آمریکایی از هر جهت شنیده شد. سیاستمدارانی که ترجیح می‌دادند کسی سکان قدرت را به دست بگیرد که روحیه آمریکایی داشته باشد. کسی مانند سرهنگ ساعدی که برکناری او از سوی برهم صالح رئیس جمهور این کشور باعث شورش و بلوا در عراق شد.
حیدرالعبادی که یک مهره سوخته از سوی آمریکا به حساب می‌آمد و مقصر برکناری خود از نخست وزیری را شخص عبدالمهدی می‌دانست در پی انتقام برآمد.
حیدرالعبادی رئیس حزب النصر که با ۴۲ کرسی در پارلمان این کشور در سال ۲۰۱۸ پیروز شد، یکی از عوامل قدرتمند آشوب‌های عراق علیه شخص نخست وزیر و کابینه او به شمار می‌آید.
از احزاب دیگر، سائرون به ریاست مقتدی صدر بود که سودای جایگاه آیت الله سیستانی را در سر می‌پروراند، با ۵۴ کرسی در پارلمان به قیام علیه دولت برخاست. آنهم پس از سفر‌هایی که به کشور‌های خلیج فارس داشت.
از سوی دیگر حزب الفتح با ریاست هادی العامری است که ۵۳ کرسی در پارلمان دارد و یکی از حامیان اصلی دولت عبدالمهدی به شمار می‌آید.
با توجه به تعداد کرسی‌های احزاب، عادل عبدالمهدی اگر هم استعفا نمی‌داد این امکان وجود داشت که از سوی پارلمان عزل شود. اینکه تا کنون استیضاح عبدالمهدی به کابینه راه نیافته بود تنها دلیل این بود که مرجعیت به دلیل ارائه طرح‌های اصلاحاتی از دولت حمایت می‌کرد.
اما خطبه روز جمعه نجف از سوی نماینده آیت الله سیستانی حجت را بر همگان تمام کرد و عبدالمهدی با استعفای خود توپ اصلاحات را به زمین مرجعیت و حامیان صدر انداخت.
نخست وزیر عراق در بیانیه استعفای خود نوشت: «با دقت به خطبه مرجعیت عالی دینی گوش دادم که در آن آمده است: با توجه به شرایط دشواری که کشور در آن به سر می‌برد و با توجه به ناتوانی دستگاه‌های مختلف در تعامل با شرایط دو ماه گذشته و جهت جلوگیری از ریخته شدن خون [مردم]پارلمان باید در گزینه‌های خود تجدید نظر و با توجه به منافع عراق و مراقبت از خون فرزندان عراق و جلوگیری از ناآرامی و تخریب بیشتر اقدام کند.»
عادل عبدالمهدی افزود: «بنابراین با توجه به این خواسته و تعجیل در عملی شدن آن، به زودی در یک نامه رسمی استعفای خود را از ریاست دولت فعلی به پارلمان ارائه خواهم داد.»
نخست‌وزیر عراق در پایان تأکید کرد: «کوچک و بزرگ می‌دانند که من علنا پیش از این و در یادداشت‌های رسمی، خواستار اجرای این گزینه و آنچه که به مصلحت مردم و کشور است، شده بودم.»
عادل عبدالمهدی با این بیانیه صریحا اعلام کرد که به درخواست مرجعیت و جلوگیری از ریخته شدن خون مردم استعفا خواهم داد. آن طور که از اقدام ناگهانی و علنی شدن درخواست استعفای او بر می‌آید، عبدالمهدی سرنوشت عراق را به مخالفان سپرد و گفت این گوی و این میدان؛ اصلاحات را انجام دهید و نخست وزیر جدید را اتتخاب کنید.
اینکه بعد از او پارلمان طبق نظام انجمنی این کشور که نخست وزیر باید از شیعیان عراق باشد چه کسی را انتخاب می‌کند، هنوز مشخص نیست. در چند روز اخیر اقدامات حیدرالعبادی نشان از آن دارد که او نیز بار دیگر خیزش را برای نخست وزیری برداشته است، اما او دیگر گزینه آمریکا نیست شاید سعودی‌ها بخواهند، اما او در زمان نخست وزیری نتوانست خیلی باب میل آمریکا پیش برود و به همین دلیل با انتخابات ۲۰۱۸ از قدرت کنار رفت.
برخی گمانه‌ها حاکی از انتخاب میان العامری و مالکی است. از سوی دیگر صدر پیشنهاد صندوق رای را در میان مخالفان داده است و گفته می‌خواهد از طریق رفراندوم نخست وزیر را انتخاب کند.
ریشه بحران چه بود؟
از دلایل بحران عراق می‌توان اینگونه شرح داد که چرا طی یک سال عراق اینگونه به اشوب کشیده شد و در نهایت او که تمام تقصییر‌ها را به گردن داشت از قدرت کنار رفت؟
چندی پیش خبرآنلاین در مقاله‌ای مفصل به پشت پرده افراد دخیل در وضعیت عراق و کودتای طلایی پرداخت. در این مقاله آمده است که چرا صدر به عربستان رفت و چرا العبادی در پی سرنگونی دولت عبدالمهدی برآمد.
با استناد به این مقاله و همانطور که بالاتر ذکر آن رفت مسائل داخلی عراق برای ریشه بحران بررسی شد، اما رویداد مسائل خارجی که در این امر دخیل بود هم بی تاثیر نبود.
اول میانجیگری عبدالمهدی میان تهران و ریاض؛ اسرائیل و آمریکا به هیچ عنوان خواهان روابط مسالمت آمیز میان عربستان و ایران نیستند.
دوم، خروج آمریکا از برجام و در پی آن درخواست برجام دو در خصوص نفوذ منطقه‌ای و مساله موشکی ایران؛ تهران راضی به گفتگو نشد و آمریکا، اسرائیل و عربستان در صدد حذف ایران در منطقه افتادند.
سوم، وجود پایگاه‌های حشد الشعبی؛ ترس سعودی و اسرائیل از وجود آن‌ها و حملات مکرر رژیم صهیونیستی به آن‌ها
چهارم، دور زدن تحریم‌های ایران از سوی نخست وزیر عراق و تزریق ارز خارجی
پنجم، طرح قدیمی خط لوله گاز که از دهه نود استارت آن زده شد و تا به امروز ادامه دارد، همان خط لوله‌ای که سبب حمله نظامی آمریکا به عراق شد و پس از آن بهار عربی و بحران سوریه و در نهایت جهنم خاورمیانه را تحویل مردم این منطقه داد
صدر چه می‌خواهد؟
مسائل داخلی که ذکر آن پیش‌تر رفت، عمده نارضایتی صدر از وضعیت عراق و تخریب مراجع و سرباز زدن از بیانیه‌های مکرر آیت الله سیستانی، حاکی از آن است که او تنها جایگاه مرجعیت را می‌خواهد. این حجم از خونریزی و مخالفت غیر طبیعی با دولت عبدالهمدی نشان از زیاده خواهی این روحانی جوان جنجالی دارد که بسیار علاقمند است که نام محمدباقر صدر را بر پیشانی خود مهر کند.
مقتدی صدر در حالی به دنبال فساد حکومت بود که میلیارد‌ها دلار هدیه سعودی‌ها را تا کنون به کسی پاسخ نداده که به چه کاری هزینه کرده است؟ او حتی پاسخ نداده است که بودجه مخالفان را از کدام خزانه بذل و بخشش کرد؟
در طی روز‌های گذشته ابومهدی المهندس و هادی العامری بار‌ها درباره در خطر بودن جان مرجعیت عراق هشدار داده اند و اعلام کرده اند که خط قرمز آن‌ها آیت الله سیستانی و مرجعیت این کشور است.
اگر اقدامات صدر به واقع با هدف رسیدن به جایگاه آیت الله سیستانی باشد، هشدار‌های مقامات امنیتی عراق را به شدت باید جدی گرفت.
سال ۲۰۱۸ پس از انتخاب او به عنوان نخست وزیر این کشور، صدا‌های مخالفان و حامیان آمریکایی از هر جهت شنیده شد. سیاستمدارانی که ترجیح می‌دادند کسی سکان قدرت را به دست بگیرد که روحیه آمریکایی داشته باشد. کسی مانند سرهنگ ساعدی که برکناری او از سوی برهم صالح رئیس جمهور این کشور باعث شورش و بلوا در عراق شد.
حیدرالعبادی که یک مهره سوخته از سوی آمریکا به حساب می‌آمد و مقصر برکناری خود از نخست وزیری را شخص عبدالمهدی می‌دانست در پی انتقام برآمد.
حیدرالعبادی رئیس حزب النصر که با ۴۲ کرسی در پارلمان این کشور در سال ۲۰۱۸ پیروز شد، یکی از عوامل قدرتمند آشوب‌های عراق علیه شخص نخست وزیر و کابینه او به شمار می‌آید.
از احزاب دیگر، سائرون به ریاست مقتدی صدر بود که سودای جایگاه آیت الله سیستانی را در سر می‌پروراند، با ۵۴ کرسی در پارلمان به قیام علیه دولت برخاست. آنهم پس از سفر‌هایی که به کشور‌های خلیج فارس داشت.
از سوی دیگر حزب الفتح با ریاست هادی العامری است که ۵۳ کرسی در پارلمان دارد و یکی از حامیان اصلی دولت عبدالمهدی به شمار می‌آید.
با توجه به تعداد کرسی‌های احزاب، عادل عبدالمهدی اگر هم استعفا نمی‌داد این امکان وجود داشت که از سوی پارلمان عزل شود. اینکه تا کنون استیضاح عبدالمهدی به کابینه راه نیافته بود تنها دلیل این بود که مرجعیت به دلیل ارائه طرح‌های اصلاحاتی از دولت حمایت می‌کرد.
اما خطبه روز جمعه نجف از سوی نماینده آیت الله سیستانی حجت را بر همگان تمام کرد و عبدالمهدی با استعفای خود توپ اصلاحات را به زمین مرجعیت و حامیان صدر انداخت.
نخست وزیر عراق در بیانیه استعفای خود نوشت: «با دقت به خطبه مرجعیت عالی دینی گوش دادم که در آن آمده است: با توجه به شرایط دشواری که کشور در آن به سر می‌برد و با توجه به ناتوانی دستگاه‌های مختلف در تعامل با شرایط دو ماه گذشته و جهت جلوگیری از ریخته شدن خون [مردم]پارلمان باید در گزینه‌های خود تجدید نظر و با توجه به منافع عراق و مراقبت از خون فرزندان عراق و جلوگیری از ناآرامی و تخریب بیشتر اقدام کند.»
عادل عبدالمهدی افزود: «بنابراین با توجه به این خواسته و تعجیل در عملی شدن آن، به زودی در یک نامه رسمی استعفای خود را از ریاست دولت فعلی به پارلمان ارائه خواهم داد.»
نخست‌وزیر عراق در پایان تأکید کرد: «کوچک و بزرگ می‌دانند که من علنا پیش از این و در یادداشت‌های رسمی، خواستار اجرای این گزینه و آنچه که به مصلحت مردم و کشور است، شده بودم.»
عادل عبدالمهدی با این بیانیه صریحا اعلام کرد که به درخواست مرجعیت و جلوگیری از ریخته شدن خون مردم استعفا خواهم داد. آن طور که از اقدام ناگهانی و علنی شدن درخواست استعفای او بر می‌آید، عبدالمهدی سرنوشت عراق را به مخالفان سپرد و گفت این گوی و این میدان؛ اصلاحات را انجام دهید و نخست وزیر جدید را اتتخاب کنید.
اینکه بعد از او پارلمان طبق نظام انجمنی این کشور که نخست وزیر باید از شیعیان عراق باشد چه کسی را انتخاب می‌کند، هنوز مشخص نیست. در چند روز اخیر اقدامات حیدرالعبادی نشان از آن دارد که او نیز بار دیگر خیزش را برای نخست وزیری برداشته است، اما او دیگر گزینه آمریکا نیست شاید سعودی‌ها بخواهند، اما او در زمان نخست وزیری نتوانست خیلی باب میل آمریکا پیش برود و به همین دلیل با انتخابات ۲۰۱۸ از قدرت کنار رفت.
برخی گمانه‌ها حاکی از انتخاب میان العامری و مالکی است. از سوی دیگر صدر پیشنهاد صندوق رای را در میان مخالفان داده است و گفته می‌خواهد از طریق رفراندوم نخست وزیر را انتخاب کند.
ریشه بحران چه بود؟
از دلایل بحران عراق می‌توان اینگونه شرح داد که چرا طی یک سال عراق اینگونه به اشوب کشیده شد و در نهایت او که تمام تقصییر‌ها را به گردن داشت از قدرت کنار رفت؟
چندی پیش خبرآنلاین در مقاله‌ای مفصل به پشت پرده افراد دخیل در وضعیت عراق و کودتای طلایی پرداخت. در این مقاله آمده است که چرا صدر به عربستان رفت و چرا العبادی در پی سرنگونی دولت عبدالمهدی برآمد.
با استناد به این مقاله و همانطور که بالاتر ذکر آن رفت مسائل داخلی عراق برای ریشه بحران بررسی شد، اما رویداد مسائل خارجی که در این امر دخیل بود هم بی تاثیر نبود.
اول میانجیگری عبدالمهدی میان تهران و ریاض؛ اسرائیل و آمریکا به هیچ عنوان خواهان روابط مسالمت آمیز میان عربستان و ایران نیستند.
دوم، خروج آمریکا از برجام و در پی آن درخواست برجام دو در خصوص نفوذ منطقه‌ای و مساله موشکی ایران؛ تهران راضی به گفتگو نشد و آمریکا، اسرائیل و عربستان در صدد حذف ایران در منطقه افتادند.
سوم، وجود پایگاه‌های حشد الشعبی؛ ترس سعودی و اسرائیل از وجود آن‌ها و حملات مکرر رژیم صهیونیستی به آن‌ها
چهارم، دور زدن تحریم‌های ایران از سوی نخست وزیر عراق و تزریق ارز خارجی
پنجم، طرح قدیمی خط لوله گاز که از دهه نود استارت آن زده شد و تا به امروز ادامه دارد، همان خط لوله‌ای که سبب حمله نظامی آمریکا به عراق شد و پس از آن بهار عربی و بحران سوریه و در نهایت جهنم خاورمیانه را تحویل مردم این منطقه داد
صدر چه می‌خواهد؟
مسائل داخلی که ذکر آن پیش‌تر رفت، عمده نارضایتی صدر از وضعیت عراق و تخریب مراجع و سرباز زدن از بیانیه‌های مکرر آیت الله سیستانی، حاکی از آن است که او تنها جایگاه مرجعیت را می‌خواهد. این حجم از خونریزی و مخالفت غیر طبیعی با دولت عبدالهمدی نشان از زیاده خواهی این روحانی جوان جنجالی دارد که بسیار علاقمند است که نام محمدباقر صدر را بر پیشانی خود مهر کند.
مقتدی صدر در حالی به دنبال فساد حکومت بود که میلیارد‌ها دلار هدیه سعودی‌ها را تا کنون به کسی پاسخ نداده که به چه کاری هزینه کرده است؟ او حتی پاسخ نداده است که بودجه مخالفان را از کدام خزانه بذل و بخشش کرد؟
در طی روز‌های گذشته ابومهدی المهندس و هادی العامری بار‌ها درباره در خطر بودن جان مرجعیت عراق هشدار داده اند و اعلام کرده اند که خط قرمز آن‌ها آیت الله سیستانی و مرجعیت این کشور است.
اگر اقدامات صدر به واقع با هدف رسیدن به جایگاه آیت الله سیستانی باشد، هشدار‌های مقامات امنیتی عراق را به شدت باید جدی گرفت.
