به گزارش فراتیتر، مصطفی اقلیما رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران در خصوص ﻻﯾﺤﻪ ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ زﻧﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺸﻮﻧﺖ گفت: قوانین به تنهایی امنیت را برای زنان به همراه نخواهد داشت. مشکلات اجتماعی جامعه مثل مشکلات زنان عوامل و زیر ساختهای زیادی را به همراه دارد. برای حل مشکلات زنان ابتدا باید علتها را حل کنیم. در صورتی که مشکل بدون برطرف کردن علت حل شود، تنها صورت مسئله پاک شده است.
اقلیما تاکید کرد: قانون به تنهایی مشکلات را حل نخواهد کرد. در کنار قانون باید به فرهنگ و تفکرات سیاسی موجود در جامعه نیز پرداخته شود. امنیت و اطمینان شغلی در میان زنان باید همراه با قوانین و فرهنگ حل شود. برای تغییر و توسعه همه زیر ساختها باید محیا باشد. قانون در صورتی که مورد تایید تفکرات و فرهنگ مردم باشد، اجرایی خواهد شد.
وی افزود: قوانین کشور را مردان مینویسند، مردان اجرا میکنند و مردان هم نظارت میکنند. تبصرههای که مردان در کنار قانون میگذارند، شرایز جامعه را ملتهب میکند. آنچه اجرا میشود، قانون است نه آن که نوشته میشود.
اقلیما اظهار داشت: مسایل اجتماعی در بلند مدت شکل گرفته اند و برای تغییر نیاز به تغییر فرهنگ دارد. برخورد خانوادهها با فرزند پسر و فرزند دختر فرهنگ غلط را ساخته است. روابط پسر را امری عادی میدانند، اما روابط دختر امری ناپسند میدانند. تا جایی که منجر به حوادثی مثل قتل رومینا میشود. این موضوع در چهارچوب قانون نیست بلکه در چهارچوب خانوادهها تعریف شده است. نتیجه فرهنگ اشتباه شکل گرفته در جامعه است. پدر رومینا یک معلول است و علتهای زیادی این حادثه را شکل داده است.
وی افزود: پسر ۳۰ ساله به خودش اجازه صحبت به دختر ۱۱ ساله داده است. با محبت دختر را که از خانواده دلخوریهایی دارد، به سمت خود کشیده است و وابستگی ایجاد شد. این امر عشق نیست، وابستگی است. اگر دختری بی سرپرست باشد، سازمان بهزیستی با دستور قاضی مسئول نگه داری او است، اما در خصوص بحث رومینا به راحتی سرپرستی دختر را بدون بررسی عواقب ماجرا به پدر دادند. هر کس دیگر هم در شرایط روحی، منطقهای و فرهنگی پدر بود، اقدام به قتل میکرد. رومینا را قانون و پدرش نکشتند بلکه جامعه رومینا را به قتل رساند.
رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران در ادامه عنوان کرد: مسائل فرهنگی، اجتماعی و دینی ما همگی با هم در کشته شدن این دختر نقش داشتند. با قانون هیچ موضوعی حل نخواهد شد. در همه دنیا قانون خواست مردم کشور و فرهنگ کشور است. ما در کشور از نظر قانون کمبودی نداریم. مشکل اجرایی نشدن قانون است.
اقلیما ضمن اشاره به وضعیت منطقهای تالش گفت: در شهر محل سکونت رومینا سالیانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ دختر از خانواده فرار میکنند، فرهنگ موجود شرایط فرار از خانواده را شکل داده اند. باید مرد ۳۰ سالهای که با دختر ۱۳ ساله ارتباط برقرار کرده است را مجرم بدانیم. تلفن کردن و برقراری ارتباط با دختر ۱۳ ساله جرم است و باید ابتدا قوانین برای پسری که اقدام به ارتباط کرده است، اجرا میشد. در همه جای دنیا حداقل ۱۰ سال زندان برای این کار است. در جامعه ما میگویند دختر خواست، دختر ۱۳ ساله توان خواستن ندارد. در این شرایط پدر و مادرها محکوم اصلی هستند. همه مسائل را رها میکنیمُ بعد از اتفاقات گلایه میکنیم.
پدر مددکاری اجتماعی ایران خاطر نشان کرد: همین پدر قبل از اقدام به قتل مشاوره حقوقی گرفت که حکم من در صورت قتل فرزندم چی هست؟ پدر را جامعه به این حد رسانده است که قاتل فرزند خود شد. سازمان بهزیستی و اورژانس اجتماعی در جامعه ما در حد اسم هستند و به امور ذاتی خود توجه ندارند. مدیران این نهادها تخصص امور را ندارند. مددکار اجتماعی متخصص در بهزیستی و اوراژانس اجتماعی نداریم. بهزیستی بدون مجوز قانون حق ورود به مسائل و آسیبها را ندارد.
وی افزود: در صورتی که بهزیستی رئیس درستی داشت، حق نگه داری از کودکان را داشت. الویت حکم قاضی باید نظر مددکار اجتماعی باشد. مددکاری که کار کرده باشد نه هر کس بیکار بود را در جایگاه مددکار اجتماعی قرار دهیم. اگر شرایط خوب بود و مددکار اجتماعی در کنار پدر رومینا بود، دیگر او به وکیل برای کشتن فرزندش مراجعه نمیکرد. رومینا را بهزیستی و دادگاهی کشتند که ریاست درست در آنها اجرا نمیشود. همچنین پسری که به خودش اجازه تلفن به دختر ۱۳ ساله داد نیز در این قضیه هم مقصر است.
اقلیما در نهایت گفت: ما تنها پدر را مقصر میدانیم. در شرایط فعلی جامعه، فرهنگ و خانوادهها هم مقصر هستند. باید زیر ساختهای اجتماعی علتها و معلولها را کامل بررسی کنیم. قانون توان بر طرف کردن مسائل را ندارد. باید فرهنگ جامعه مشخص باشد.