یادداشت * سعید ونکی در فراتیتر
در روزهایی که حواشی فوتبال ایران بر متن آن سنگینی میکند، دو اتفاق مهم رخ داد که کمتر در کانون توجهات قرار گرفت. در اتفاقی کم سابقه مهدی طارمی و سردار آزمون دو مهاجم تیم ملی در لیگهای روسیه و پرتغال به عنوان آقای گلی دست یافتند و این برای نخستین بار بود که دو مهاجم ایرانی در لیگهای اروپایی این چنین درخشان ظاهر شدند. اگر چه فوتبال ایران با روزهایی که بازیکنانش به لیگهای درجه یک اروپایی صادر میشدند فرسنگها فاصله دارد، اما بدون شک کیفیت لیگهای درجه دو اروپا از لیگهای آسیا بالاتر است و ثبت چنین رکوردی برای این دو مهاجم از ارزش بالایی برخوردار است و پلی برای پیوستن به تیمهای بزرگتر خواهد شد. اما فارغ از منفعت فردی این درخشش و آمارها، آمادگی این دو مهاجم کمک بزرگی به تیم ملی برای فرار از مهلکهای که در آن گرفتار شده خواهد کرد. تیم ملی که با ویلموتس دو شکست مفتضحانه مقابل تیمهای ضعیف بحرین و عراق متحمل شد، در مخمصه بزرگی گرفتار شده و تنها چهار پیروزی پیایی مجوز صعود به مرحله دوم انتخابی جام جهانی قطر را صادر خواهد کرد. در حالت پیش فرض برد مقابل هنگ کنگ و کامبوج تضمین شده تلقی میشود، اما گره کار دو بازی متوالی مقابل بحرین و عراق است؛ تیمهایی که به واسطه نوع فوتبالی که ارائه میدهند همیشه ایران را دچار چالش کرده اند و در مرحله رفت بازیها هم دیدیم که چگونه زهر خط حمله تیم ملی مقابل این تیمهای فیزیکی گرفته شد؛ بنابراین حضور دو مهاجم آماده و گلزن کمک شایانی در راه صعود به مرحله دوم انتخابی جام جهانی میکند. اما این تنها یک وجه قضیه است و مسئله مهمتر چگونگی استفاده از این مهرههای آماده و پتانسیل ایجاد شده است. تیم ملی در دوران طولانی حضور کی روش عادت به بازی با یک مهاجم داشت و زمانی که سردار در نوک خط حمله قرار میگرفت، طارمی به عنوان وینگر سمت چپ خط میانی ایفای نقش میکرد. در زمان کوتاه مدت ویلموتس هم فرصتی برای پیاده شدن نقشههای تاکتیکی این مربی پیاده نشد و در همان چند بازی محدود، تیم ملی با آرایشی که به آن عادت داشت بازی کرد. اما در مقطع کنونی و با زمان زیادی که به بهانه کرونا مهیا شده این فرصت هست که پایههای تیم ملی از نو ساخته و ایران صاحب قدرتمندترین خط حمله قاره آسیا شود. پیش از این اسکوچیچ هم نشان داده که به خط حمله آتشین اعتقاد ویژهای دارد و حضور همزمان طارمی و آزمون در سیستم ۲-۱-۳-۴ او، میتواند تیم ملی را به دوران درخشان گذشته باز گرداند؛ مسئلهای که ایران نیاز مبرم به آن دارد. زیرا صرف توسل به مدل فوتبال دفاعی کی روش بدون حضور او ممکن نیست و در راه جام جهانی که نیاز به تنوع تاکتیکی به فراخور دیدارهای مختلف است، ایران خلع سلاح خواهد شد. فراموش نکنیم که تنها دو ماه تا آغاز نبردهای حیاتی تیم ملی باقی مانده و عدم استفاده از فرصت پیش رو فوتبال ملی را به دهههای گذشته و دورانی که حضور در جام جهانی سقف آرزوهای ما محسوب میشد باز میگرداند.