محققان اعلام کردند؛
هر میزانی از دویدن برای شما مفید است. با توجه به تحقیقات نشان داده شده این امر با کاهش خطر مرگ زودرس مرتبط است. حال فرقی نمی‌کند چند ساعت یا با چه سرعتی بدوید.
به گزارش روی تیتر، هر میزانی از دویدن برای شما مفید است. با توجه به تحقیقات نشان داده شده این امر با کاهش خطر مرگ زودرس مرتبط است. حال فرقی نمی‌کند چند ساعت یا با چه سرعتی بدوید. بنابر اعلام سازمان بهداشت جهانی، هر ساله نزدیک به ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار مرگ بر اثر نداشتن فعالیت فیزیکی کافی رخ می‌دهد. محققان می‌گویند یافتههای اخیر، تحقیقات دیگر که می‌گویند مزایای آن با بیشتر دویدن افزایش می‌یابد را رد کرده. حتی در سطوح بالا ممکن است کاهش نیز یابد.
نویسنده این مطالعه نوشته است: هر میزانی از دویدن، حتی یک بار در هفته، بهتر از ندویدن است، اما زیاد دویدن لزوما با کاهش میزان مرگ و میر در ارتباط نیست. تحقیقی که در ژورنال پزشکی ورزشی بریتانیا منتشر شده است روی ۱۴ مطالعه پیشین تمرکز کرده اند که بر پایه ۶ گروه مختلف بوده اند که در مجموع ۲۳۰ هزار نفر با سن‌های ۵.۵ تا ۳۵ سال را شامل می‌شدند.
هر مطالعه مقداری متفاوت بود. دسته‌ای را که حداقل یک بار در ماه می‌دویدند را به عنوان دونده طبقه‌بندی کردند و آن‌ها را با افرادی که نمی‌دویدند مقایسه کردند. در مجموع ۲۵۹۵۱ شرکت کننده در این مطالعات فوت کردند. وقتی گروه نتایج را از پنج گروه شرکت کننده جمع بندی کرد و افرادی که هر مقدار می‌دویدند را با کسانی که نمی‌دویدند مقایسه کردند، فهمیدند که ریسک مرگ زودرس دونده‌ها به هر علتی ۲۷ درصد پایین‌تر از بقیه است. همچنین ریسک مرگ بر اثر سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی به ترتیب ۳۰ و ۲۳ درصد کاهش می‌یابد.
گروه همچنین شاخه دیگری از مطالعات را انجام داد که سه گروه از شرکت کنندگان را پوشش می‌داد تا دریابد که آیا تفاوت در بسامدها، طول زمان دویدن یا گام‌های دویدن می‌تواند به علت‌های مرگ ربط داشته باشد یا خیر. آن‌ها نشانه‌ای از چنان چیزی پیدا نکردند. مزایای اساسی دویدن در میان کسانی که هفته‌ای یک بار یا کمتر و یا کمتر از ۵۰ دقیقه در هفته می‌دوند یا با سرعت ۹.۵ کیلومتر در ساعت می‌دوند نیز مشاهده شد بدون آنکه تفاوت فاحشی در کاهش ریسک آن‌ها و دوندگان سطح بالاتر مشاهده شود.
دکتر پدیسیچ، اولین مؤلف این پژوهش از دانشگاه ویکتوریا استرالیا، گفته: احتمالا هر دویدنی برای سلامتی شما خوب است و شما می‌توانید با حتی هفته‌ای یک بار دویدن یا ۵۰ دقیقه در هفته می‌توانید به مزایای آن دست یابید، اما این نباید کسانی را که بیشتر از این می‌دوند ناامید کند؛ افرادی که شاید برای لذت بیشتر سه بار یا شش بار در هفته می‌دوند. پدیسیچ تاکید کرده که یافته‌ها این معنی را نمی‌دهند که هر میزان دویدن، ۲۷ درصد کاهش مرگ و میر زودهنگام را نتیجه می‌دهد، زیرا پاسخ دوز‌ها با نگاه به تعداد کمتری از مطالعات استفاده شده انجام شده است تا تاثیر کلی را محاسبه کنند.
علاوه بر این، اطلاعات برای حداقل شرکت کنندگان نمی‌تواند بیش از این تجزیه و تحلیل شوند. این یعنی احتمالا حداقل میزانی از دویدن لازم است تا نفع آن به فرد برسد. نویسندگان خاطر نشان کرده اند که راهنمای فعلی سازمان ملی سلامت بریتانیا به ۷۵ دقیقه فعالیت سنگین برای بزرگسالان در هفته توصیه می‌کند (یا ۱۵۰ دقیقه فعالیت متعادل). اما پدیسیچ می‌گوید مطالعه مذکور حتی میزان کمتری از زمان را برای دویدن توصیه می‌کند تا ریسک مرگ زودرس کاهش یابد.
در حالی که مجموعه‌ای از عوامل از جمله سن، جنسیت، وضعیت سلامتی، اضافه وزن یا چاقی و سبک زندگی در بررسی ارتباط میان دویدن و کاهش خطر مرگ زودرس لحاظ شده اند، پدیسیچ گفته یافته‌ها هنوز می‌توانند با این فاکتور‌ها و فاکتور‌های دیگر مورد تردید قرار بگیرند.
این تحقیق همچنین محدودیت‌های دیگری نیز دارد مثلا اینکه میزان دویدن توسط خود افراد گزارش شده است و عادت‌های دویدن فقط در یک مقطع زمانی مورد توجه قرار گرفته است در حالی که همه تحقیقات قبلی که صورت پذیرفته بود انواع دیگر ورزش‌هایی که شرکت کنندگان ممکن است انجام داده باشند در نظر نمی‌گرفت.
دکتر چارلی فاستر از دانشگاه بریستول که ریاست ماموران ارشد کمیته پزشکی انگلیس برای فعالیت‌های بدنی را به عهده دارد گفته است: فعالیتی را که بیش از همه از آن لذت می‌برید را پیدا کنید و به آن خو بگیرید، اما اگر نمی‌توانید بدوید، تا جایی که می‌توانید قدم بزنید.
نویسنده این مطالعه نوشته است: هر میزانی از دویدن، حتی یک بار در هفته، بهتر از ندویدن است، اما زیاد دویدن لزوما با کاهش میزان مرگ و میر در ارتباط نیست. تحقیقی که در ژورنال پزشکی ورزشی بریتانیا منتشر شده است روی ۱۴ مطالعه پیشین تمرکز کرده اند که بر پایه ۶ گروه مختلف بوده اند که در مجموع ۲۳۰ هزار نفر با سن‌های ۵.۵ تا ۳۵ سال را شامل می‌شدند.
هر مطالعه مقداری متفاوت بود. دسته‌ای را که حداقل یک بار در ماه می‌دویدند را به عنوان دونده طبقه‌بندی کردند و آن‌ها را با افرادی که نمی‌دویدند مقایسه کردند. در مجموع ۲۵۹۵۱ شرکت کننده در این مطالعات فوت کردند. وقتی گروه نتایج را از پنج گروه شرکت کننده جمع بندی کرد و افرادی که هر مقدار می‌دویدند را با کسانی که نمی‌دویدند مقایسه کردند، فهمیدند که ریسک مرگ زودرس دونده‌ها به هر علتی ۲۷ درصد پایین‌تر از بقیه است. همچنین ریسک مرگ بر اثر سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی به ترتیب ۳۰ و ۲۳ درصد کاهش می‌یابد.
گروه همچنین شاخه دیگری از مطالعات را انجام داد که سه گروه از شرکت کنندگان را پوشش می‌داد تا دریابد که آیا تفاوت در بسامدها، طول زمان دویدن یا گام‌های دویدن می‌تواند به علت‌های مرگ ربط داشته باشد یا خیر. آن‌ها نشانه‌ای از چنان چیزی پیدا نکردند. مزایای اساسی دویدن در میان کسانی که هفته‌ای یک بار یا کمتر و یا کمتر از ۵۰ دقیقه در هفته می‌دوند یا با سرعت ۹.۵ کیلومتر در ساعت می‌دوند نیز مشاهده شد بدون آنکه تفاوت فاحشی در کاهش ریسک آن‌ها و دوندگان سطح بالاتر مشاهده شود.
دکتر پدیسیچ، اولین مؤلف این پژوهش از دانشگاه ویکتوریا استرالیا، گفته: احتمالا هر دویدنی برای سلامتی شما خوب است و شما می‌توانید با حتی هفته‌ای یک بار دویدن یا ۵۰ دقیقه در هفته می‌توانید به مزایای آن دست یابید، اما این نباید کسانی را که بیشتر از این می‌دوند ناامید کند؛ افرادی که شاید برای لذت بیشتر سه بار یا شش بار در هفته می‌دوند. پدیسیچ تاکید کرده که یافته‌ها این معنی را نمی‌دهند که هر میزان دویدن، ۲۷ درصد کاهش مرگ و میر زودهنگام را نتیجه می‌دهد، زیرا پاسخ دوز‌ها با نگاه به تعداد کمتری از مطالعات استفاده شده انجام شده است تا تاثیر کلی را محاسبه کنند.
علاوه بر این، اطلاعات برای حداقل شرکت کنندگان نمی‌تواند بیش از این تجزیه و تحلیل شوند. این یعنی احتمالا حداقل میزانی از دویدن لازم است تا نفع آن به فرد برسد. نویسندگان خاطر نشان کرده اند که راهنمای فعلی سازمان ملی سلامت بریتانیا به ۷۵ دقیقه فعالیت سنگین برای بزرگسالان در هفته توصیه می‌کند (یا ۱۵۰ دقیقه فعالیت متعادل). اما پدیسیچ می‌گوید مطالعه مذکور حتی میزان کمتری از زمان را برای دویدن توصیه می‌کند تا ریسک مرگ زودرس کاهش یابد.
در حالی که مجموعه‌ای از عوامل از جمله سن، جنسیت، وضعیت سلامتی، اضافه وزن یا چاقی و سبک زندگی در بررسی ارتباط میان دویدن و کاهش خطر مرگ زودرس لحاظ شده اند، پدیسیچ گفته یافته‌ها هنوز می‌توانند با این فاکتور‌ها و فاکتور‌های دیگر مورد تردید قرار بگیرند.
این تحقیق همچنین محدودیت‌های دیگری نیز دارد مثلا اینکه میزان دویدن توسط خود افراد گزارش شده است و عادت‌های دویدن فقط در یک مقطع زمانی مورد توجه قرار گرفته است در حالی که همه تحقیقات قبلی که صورت پذیرفته بود انواع دیگر ورزش‌هایی که شرکت کنندگان ممکن است انجام داده باشند در نظر نمی‌گرفت.
دکتر چارلی فاستر از دانشگاه بریستول که ریاست ماموران ارشد کمیته پزشکی انگلیس برای فعالیت‌های بدنی را به عهده دارد گفته است: فعالیتی را که بیش از همه از آن لذت می‌برید را پیدا کنید و به آن خو بگیرید، اما اگر نمی‌توانید بدوید، تا جایی که می‌توانید قدم بزنید.
منبع: گاردین
