نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان قطعات و مجموعه های خودرو اظهار کرد: بارها هشدار دادیم اگر سیاستگذاریها تغییر نکند ممکن است این صنعت به نابودی کشانده شود.
به گزارش فراتیتر، چند مورد اصلی وجود دارد که صنعت خودرو را مورد تهدید قرار میدهد. یک مورد قیمتگذاری دستوری است. قیمتگذاری دستوری زیان خودروساز را افزایش داده و جلوی توسعه را در این صنعت گرفته است. ضمن اینکه با این روش قیمت گذاری، میزان بدهی این شرکتها به قطعه سازان افزایش پیدا کرده است. این روند جلوی رشد و توسعه را گرفته است. چرا که وقتی خودروساز پولی به قطعه ساز ندهد، قطعه ساز نیز نمی تواند زمینه سازی رشد و توسعه تولید را فراهم کند.
افزایش میزان بدهی خودروساز به قطعه ساز، باعث شرایط فعلی صنعت خودرو شده است. اگر صنعت خودرو لطمه بخورد طبیعتاً قطعه سازان هم به مشکل خواهند خورد.
سال گذشته تصمیم گرفته شد تا خودرو از طریق بورس کالا به فروش برسانند. این روند تاثیر مثبتی داشت و خودروسازان جلوی ضرر و زیان را گرفت و حتی سودده شدند و بدهی ها را پرداخت کردند و اینکه قیمت خودرو نیز در بازار به شدت کاهش پیدا کرد. یک رقابتی بین بازار و بورس شکل گرفته بود و بسیاری که خودرو در اختیار داشتند مجبور به عرضه خودرو در بازار شدند و قیمتها به این شکل کاهش پیدا کرد. متاسفانه بدون دلیل جلوی عرضه خودرو در بورس گرفته شد و قیمتگذاری دوباره به شورای رقابت بازگشت و باعث زیان سنگین شد تا خودروساز هم نتواند نسبت به توسعه این صنعت اقدام کند.
به نظر ما وزیر صمت باید فکری به حال این مسأله کند. نمی توان تا ابد با این شرایط ادامه داد و از یک جایی باید شرایط تغییرکند. در این خصوص قطعه سازان همچنین نامه ای به آقای مخبر نوشتند و مشکلات را بیان کردند. همچنین ما کارشناسان ریاست جمهوری را توجیه کردیم که فروش خودرو در بورس چقدر می تواند برای این صنعت مفید باشد و آن ها را از وضعیت فعلی دور کند. خواسته ما این است که بار دیگر فروش خودرو به بورس باز گردد. اما متاسفانه خودروسازان خیلی دنبال این کار را نگرفتند و پیگیر این دوباره خودرو در بورس عرضه شود، نشدند.
مسأله دیگر تولید خودرو توسط خودروسازان مونتاژکار است. از سال گذشته این خودروسازان صد درصد رشد تولید داشتند. متاسفانه منابع ارزی به سمت مونتاژکاری سوق داده شده و تولید از این منابع بی بهره است.
از سال گذشته دو خودروساز ۶۶۰ هزار خودرو تولید کرده اند و مونتاژکاران ۱۲۰ هزار دستگاه خودرو تولید کرده اند. اما متاسفانه این مونتاژکاران داخلی سازی ندارند. منابع ارزی که مونتاژ کاران دریافت کرده اند بیش از ۱.۸ میلیارد دلار بوده اما خودروسازانی مثل ایران خودروو سایپا حدود ۱ میلیارد دلار ارز دریافت کرده اند. این در حالی است بخش اصلی تولید و تامین نیاز بازار بر عهده خودروساز است. این یعنی سیاستگذار بیشتر به مونتاژ علاقه داشته تا تولیدات داخلی.
مورد دیگر اینکه شرکتهای مونتاژکار منابعی مانند فولاد را دریافت و ۱۰ درصد زیر قیمت بازار در کشورهای دیگر به فروش میرسند. منابع کشور اینگونه از بین میرود و هیچ توسعهای در این صنعت رخ نداده است.
متاسفانه وزارت صمت هیچ تلاشی برای افزایش داخلی سازی در مونتاژ کاران نمیکند. اینها اگر سی بی یو وارد کنند نتیجه بهتری دارد. در حال حاضر شرکت های بخش خصوصی از تعرفه تولید استفاده میکنند اما رسماً تولیدی ندارند و صرفا مونتاژ با داخلی سازی اندک در دستور کار دارند. قطعات استانداردی مانند شیشه و تایر و... نهایت داخلی سازی این شرکت ها است.
مسأله بعدی تولید خودروهای برقی است و کشور ما هم باید به این سمت برود. اما در جهان این خودروها هنوز به ۲۰ درصد تولید نرسیدهاند و مابقی دیزلی و بنزینی است. این در حالی است که کشورهایی که وارد تولید خودروهای برقی شدهاند دارای زیر ساخت هستند اما ما هنوز کاری نکرده ایم. ما اگر خیلی تلاش کنیم تا چند سال آینده تنها ۵ تا ۱۰ درصد تولید را بتوانیم برقی کنیم. چرا که زیر ساخت نداریم.
سوال از وزارت صمت این است که چرا ۹۵ درصد صنعت را رها کردهاید و تمرکز را روی ۵ درصد گذاشته اید.وقتی ۹۵ درصد در حال سقوط است چگونه قرار است در حوزه خودرو برقی پیشرفت کنیم. با واردات هم نمیتوان نیاز بازار را که حجم بالایی است تامین کرد. ضمن اینکه واردات خودروهای برقی نیاز به ارز بسیار بالایی دارد.
من از سیاستگذاران میخواهم ابتدا مشکل تولید خودروهای بنزینی را برطرف کنند بعدا به سمت خودروهای برقی بروند. کسی مخالف خودرو برقی نیست ما هم از این خودروها استقبال می کنیم. اما ابتدا باید مشکلات اصل تولید حل شود و بعد برویم سراغ برقی شدن و ایجاد زیرساخت برای این خودروها.