بخش زیادی از انتقاداتی که به امیر قلعه‌نویی بابت تصمیم خط زدن احمد نوراللهی وارد می‌شود بابت تناقضی است که در رفتار ژنرال دیده‌اند
بخش زیادی از انتقاداتی که به امیر قلعه‌نویی بابت تصمیم خط زدن احمد نوراللهی وارد می‌شود بابت تناقضی است که در رفتار ژنرال دیده‌اند
به گزارش فراتیتر، اختلاف‌نظر میان سرمربی و بازیکن نه مختص ایران است و نه مختص دوره‌ای خاص. از سال‌های سال قبل نمونه‌های بی‌شماری در فوتبال کشورمان و در سطح اول دنیا وجود داشته که مربی با یکی از ستاره‌های تیمش سر مسائلی نظیر شکل تمرین، میزان بازی کردن یا حتی انتظارات مربی در زمین و شرح وظایف به مشکل بخورد و بازیکن کنار گذاشته شود. گاهی هم پیش آمده که بازیکن با همکاری سایر هم‌تیمی‌هایش توانسته مربی را کله‌پا کند. جدیدترین نمونه این اتفاق در فوتبال ایران مربوط می‌شود به ماجرای خط خوردن احمد نوراللهی از تیم ملی توسط امیر قلعه‌نویی. امروز که این گزارش را می‌خوانید چیزی جز گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای و اخبار غیررسمی که از اردوی تیم ملی درز کرده در این رابطه شنیده نشده است. اینکه می‌گویند احمد نور بعد از اینکه فهمیده جایی در فهرست تیم برای بازی با هنگ‌کنگ ندارد بلیت برگشت به امارات را خریده و اردوی تیم را ترک کرده است. اینکه او حاضر نشده روی سکو بنشیند و عصبانیت سرمربی تیم ملی از رفتار او به حدی است که گفته می‌شود به گوش نوراللهی رسانده‌اند تا زمانی که امیرخان مرد اول نیمکت یوزهاست، او جایی در ترکیب تیم ملی نخواهد داشت.
کیفیت نورانی احمد!
کیفیت احمد نوراللهی برای اهالی فوتبال مشخص است. او چه زمانی که در پرسپولیس برانکو بازی می‌کرد و چه زمانی که یحیی گل‌محمدی روی نیمکت سرخ‌ها نشست، همواره انتخاب اول بود. هافبکی که تقریبا همه کار برای تیمش انجام می‌داد. از باکس خودی تا باکس حریف حوزه استحفاظی او بود و به راحتی می‌توانست هم حملات حریف را کانالیزه کند و هم حملات تیم خودی را مهندسی. او در تیم ملی هم بعد از رفتن کی‌روش که اعتقاد زیادی به او در دوره اول مربیگری‌اش در ایران نداشت، تبدیل به یک مهره اصلی شد. هم مارک ویلموتس به او اعتقاد داشت و هم اسکوچیچ که در تمامی بردهای پیاپی‌اش از نوراللهی در خط میانی استفاده کرد. حتی کی‌روش در دوره دوم حضورش در ایران نوراللهی را با خود به جام جهانی برد و به او بازی هم داد. در وصف کیفیت نوراللهی که پرسپولیسی‌ها او را جرارد مقایسه می‌کردند همین بس که بعد از جدایی او از پرسپولیس تیم عمیقا دچار مشکل شد. احمد نوراللهی در تمام این سال‌ها یکی از بی‌حاشیه‌ترین بازیکنان فوتبال ایران نیز بوده است. چه آن زمانی که در اوج بحران‌های مالی سرخ‌های پایتخت به مدت طولانی حقوق نمی‌گرفت و این حقوق نگرفتن او سر از رسانه‌ها در نمی‌آورد چه زمانی که اردوی تیم ملی در زمان اسکوچیچ تبدیل به جولانگاه موافقان و مخالفان اسکو شده بود و نوراللهی در این زمینه کلامی به زبان نمی‌آورد و تنها روی بازی خود تمرکز می‌کرد. جدایی او از پرسپولیس به عنوان کاپیتان تیم هم به آرام‌ترین شکل ممکن رقم خورد. برخلاف بسیاری از بازیکنان که با داستان رفتن‌شان دو، سه ماه تیتر رسانه‌ها را اشغال می‌کنند، پسر خوب فوتبال ایران خیلی حرفه‌ای در زمان مقرر و بدون اینکه بخواهد باشگاه را تحت فشار قرار دهد، لژیونر شد و از آن زمان در دو تیم الاهلی و الوحده بازی کرده است.
کی‌روش، برانکو و حالا امیرخان!
فوتبال ثابت کرده است که نظم در اردوی یک تیم از هر چیزی مهم‌تر است؛ حتی از حضور یک فوق ستاره! در همین فوتبال خودمان و در سال‌های گذشته دیدیم که برانکو چطور در اولین قدم قبل از هر کاری دست به تسویه بازیکنان مشکل‌ساز زد. پرفسور حتی وقتی به شدت نیاز به حضور مهدی طارمی و رامین رضاییان داشت این دو بازیکن را به دلیل رفتار غیرحرفه‌ای که در نقل‌وانتقالات انجام دادند، کنار گذاشت و هرگز حاضر نشد رامین را ببخشد تا جایی که این بازیکن مجبور به ترک باشگاه شد. رامین رضاییانی که هنوز یکی از ستاره‌های فوتبال ایران است. دشمن درجه یک برانکو یعنی کی‌روش هم همین مسیر را پیمود. او هم فهمیده بود باید در فوتبال ایران با بازیکن‌سالاری لجام‌گسیخته مقابله کند. چه ستاره‌هایی که پیرمرد پرتغالی در مسیر رسیدن به جام جهانی ۲۰۱۴ کنار نگذاشت! از هادی عقیلی تا سید مهدی رحمتی! وقتی هم که موفق شد بدون این بازیکنان تیم را به برزیل ۲۰۱۴ برساند همه فهمیدند که دوران بازیکن‌سالاری در ایران تمام شده. لااقل تا وقتی کی‌روش در ایران بود (در دوره نخست) دیگر کسی به خودش اجازه نداد مقابل سرمربی تیم ملی عرض اندام کند. در فوتبال روز جهان هم مثلا در جام جهانی ۲۰۱۸ و در ابتدای مسابقات زمانی که کالینیچ ستاره کرواسی از ورود به زمین در اواخر دیدار تیمش مقابل نیجریه سر باز زد، دالیچ عذر او را خواست و در میان هیاهوی منتقدان و طرفداران کالینیچ تیمش را به فینال جام جهانی رساند. دالیچ با نهادینه کردن نظم و فرمانبرداری گرچه یکی از بازیکنان خوبش را از دست داد، توانست موفقیت بزرگ‌تری را به دست آورد. امیر قلعه‌نویی هم احتمالا بر اساس همین فرمول کار می‌کند. البته این چیزی نیست که کسی بخواهد به سرمربی تیم ملی یاد بدهد. سال‌ها کار کردن در سطح اول فوتبال ایران با تیم ملی و باشگاه‌های بزرگ قلعه‌نویی را به این نتیجه رسانده که این الگو بهترین است. پس او هم تصمیم گرفت نوراللهی را بابت رفتار غیرحرفه‌ای‌اش تنبیه کند.
انتقادها از قلعه‌نویی!
بخش زیادی از انتقاداتی که به امیر قلعه‌نویی بابت تصمیم خط زدن احمد نوراللهی وارد می‌شود بابت تناقضی است که در رفتار ژنرال دیده‌اند. منتقدان می‌گویند این اولین بی‌نظمی اردوی تیم ملی از زمان آمدن قلعه‌نویی نیست، اما این رادیکال‌ترین نوع برخورد از آن زمان بوده است. نیازی به اسم آوردن و شخم زدن گذشته نیست، اما جست‌وجوی کوچکی در اخبار چند ماه گذشته نشان می‌دهد بازیکنانی بوده‌اند که با چموشی اردوی تیم ملی را ملتهب کرده‌اند، اما با چنین مجازات سختی روبه‌رو نشده‌اند. به همین دلیل منتقدان می‌گویند چرا سرمربی تیم ملی در مورد احمد نوراللهی با آن سابقه درخشان و اخلاق خوب اینقدر تیز رفتار کرده است. یعنی حتی در مقام مقایسه هم بارها شاهد بوده‌ایم که قضات هنگام صدور رای برای یک مجرم به سوءپیشینه داشتن یا نداشتن او توجه می‌کنند، اما در مورد احمد نور چنین نبوده است. هدف از جملات این بخش بخشش نوراللهی نیست، بلکه صرفا بیان موضوع است و نظراتی که منتقدان دارند و الا که در نهایت آن کس که باید تصمیم بگیرد، سرمربی تیم ملی است. او تنها موظف به کسب نتیجه و موفق کردن تیم ملی است حالا یا با احمد نوراللهی یا بدون احمد نوراللهی! این دیگر انتخاب خودش است.
جانشین‌های نوراللهی
کنار گذاشتن یکی از ستاره‌های چند سال اخیر فوتبال ایران می‌تواند تیم ملی را دچار چالش کند. ولی سرمربی تیم ملی احتمالا هنگام تصمیم نهایی به جانشین‌های احتمالی او هم فکر کرده است. سعید عزت‌اللهی، سامان قدوس، امید ابراهیمی، حتی احسان جام‌صفی بازیکنانی هستند که می‌توانند جای احمد نور را در ترکیب بگیرند. جلال چراغپور، سرمربی اسبق تیم ملی چند روز پیش به روزنامه اعتماد گفت حتی قبل از ماجرای عصبانیت احمد نوراللهی و اخراج او از تیم ملی، قلعه‌نویی انتخاب‌های نهایی‌اش را برای خط میانی تیم ملی در جام ملت‌های آسیا انجام داده بود. این را می‌شود از میزان بازی دادن به احمد نور در چند بازی اخیر تیم ملی دید. شاید هم هافبک سابق پرسپولیس خودش این را فهمیده بود و در نهایت ترجیح داد به این شکل کنار بکشد.
