کم تحرکی کودکان و نوجوانان خطری جدی

به گزارش روی‌تیتر، دوران زندگی از بدو تولد تا سالمندی و کهن سالی پر از چالش های گوناگون است. دوره ای پر از هیجان، تفریحات، آرمان گرایی، حس صمیمیت، استقلال و ... که این موضوعات در سلامت نوجوانان و جوانان حائز اهمیت و همراه با تحولات بسیار است. جذاب‌ترین و مشکل آفرین و تنش زاترین دوران زندگی فرد دوره نوجوانی و جوانی برای فرد، خانواده آنها و آموزش دهنده ها و متخصصان سلامت جامعه است.

عوارض منفی ورزش نکردن و کم تحرکی کودکان بسیار زیاد است. علاوه بر چاقی و عوارض حاصل از آن، کودکانی که در طول روز به اندازه کافی فعالیت‌های فیزیکی یا ورزشی ندارند نسبت به کودکان فعال ماهیچه‌ها و استخوان‌های ضعیف‌تری دارند. کودکانی که ورزش نمی‌کنند بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دوم هستند.

فشار خون و کلسترول بالا هم از عوارض احتمالی کم تحرکی کودکان است. بنا به نتایج پژوهشی در این زمینه، کودکان ساکن و بی‌تحرک نسبت به همسالان فعال خود شادابی کمتری دارند و زندگی را با نگاهی ناامیدانه دنبال می‌کنند.

کم تحرکی معضل کودکان آپارتمانی

کم تحرکی ازجمله مشکلاتی است که رشد جسمی و روحی کودکان را با مشکل مواجه کرده است. عوارض زندگی آپارتمان‌ نشینی و نبود شرایط مناسب برای تحرک کودکان معتقدند کم تحرکی کودکان در دراز مدت، علاوه بر آسیب‌های جسمی که بر قسمت‌های مختلف بدن آن‌ها وارد می کند، می‌تواند اثرات منفی هم بر سلامت روان کودکان داشته باشد.

انواع آسیب های مغزی ،عیوب انکساری چشم، یبوست، پوکی استخوان و دیگر مشکلات گوارشی امروزه کودکان کم تحرک را تهدید میکند. مهم ترین بیماری ای که کودکان کم تحرک به آن دچار خواهند شد چاقی مفرط است.

کودکانی که بیشترین سرگرمی آن‌ها بازی با گوشی‌های تلفن همراه، تبلت و کامپیوتر است در معرض بیماری خاص کم تحرکی قرار دارند.

میزان تحرک کودکان در رده های سنی مختلف

کم تحرکی کودکان به موضوعی جدی در کشورهای مختلف بدل شده است. براساس پژوهش‌های انجام شده، کودکان نه ساله در طول هفته تقریبا سه ساعت فعالیت بدنی آرام تا شدید دارند و این رقم برای نوجوانان پانزده ساله در طول هفته فقط ۴۹ دقیقه و در آخر هفته‌ها ۳۵ دقیقه است. در واقع، این مسئولیت به عهده مدارس است که برای رفع کم تحرکی کودکان و ایجاد علاقه به ورزش و فعالیت فیزیکی اقداماتی اساسی در نظر بگیرند. برای مثال، مدارس می‌توانند برنامه‌های ورزشی مناسبی را در طول هفته اجرا کنند یا دولت مسیرهایی ویژه‌ای برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی کودکان به سمت مدارس تدارک ببیند.

گروهی از محققان در دانشگاه کوئینزلند در بررسی‌های خود دریافتند که کم‌تحرکی و اختصاص زمان زیاد به تماشای تلویزیون و کار با تجهیزات الکترونیکی به بروز رفتارها و افکار خودکشی در نوجوانان کشورهای در حال توسعه منجر می‌شود. محققان اظهار داشتند: موضوعات مرتبط با خودکشی چالش جدی سلامت عمومی در کشورهای با میزان درآمد کم و متوسط به ویژه در آفریقا و غرب اقیانوس آرام (وسترن پاسیفیک) به حساب می‌آید.

به گفته محققان پسران نوجوانی که فعالیت بدنی کافی ندارند و مدت زمان طولانی را بی‌تحرک هستند دو برابر بیشتر احتمال دارد دست به خودکشی بزنند. در دختران نوجوان نیز این سبک زندگی احتمال اقدام به خودکشی را حدود ۲۵ درصد افزایش می‌دهد.

محققان تاکید کردند: یافته‌های بدست آمده نشان‌دهنده ضرورت تشویق نوجوانان به انجام فعالیت‌های بدنی بیشتر است که می‌تواند مهارت‌ها و ارتباطات اجتماعی را نیز بهبود دهد.

به گزارش مدیکال اکسپرس، در این بررسی اطلاعات ۲۰۶ هزار و ۳۵۷ نوجوان در ۵۲ کشور با میزان درآمد پایین و متوسط مورد مطالعه قرار گرفت. به گفته محققان در مطالعات قبلی نیز معلوم شد که از هر پنج نوجوان یک نفر به خودکشی فکر می‌کند.

سازمان جهانی بهداشت (WHO) هشدار داد: بیش از ۸۰ درصد نوجوانان از فعالیت بدنی کافی برخوردار نیستند. کارشناسان سازمان جهانی بهداشت عنوان کردند که بیش از ۸۰ درصد نوجوانان سراسر جهان فعالیت جسمی کافی ندارند و تنها با صرف زمان زیادی برای کار با تجهیزات الکترونیکی سلامت خود را به خطر می‌اندازند.

سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد: طبق آخرین‌ آمارهای موجود نسبت دخترانی که در سال ۲۰۱۶ در ۲۷ کشور جهان فعالیت بدنی کافی نداشتند به بیش از ۹۰ درصد افزایش یافته‌است.

طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، وضعیت پیش‌روی نوجوانان خطرناک است و ضروری است اقدامات و برنامه‌های بیشتری برای افزایش فعالیت بدنی آنان در نظر گرفته شود؛ چرا که سلامت آنان در معرض خطر است.

در بررسی که به تازگی در مدارس ۱۴۶ کشور انجام گرفت، مشخص شد از سال ۲۰۰۱ بهبود قابل توجهی در میزان فعالیت بدنی گروه سنی ۱۱ تا ۱۷ سال حاصل نشده‌ است.

انجام فعالیت بدنی برای بهبود سلامت استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، قلب و ریه حائز اهیمت است. همچنین به جوانان کمک می‌کند تا با چاقی و اضافه وزن، بیماری‌های قلبی، سرطان‌ها و دیابت مقابله کنند. همچنین شواهد بسیاری وجود دارد که تایید کننده نقش فعالیت بدنی بر رشد شناختی و مهارت‌های اجتماعی است.