دانشمندان فرضیه جدیدی را مطرح کردند که می‌تواند دو معمای دیرینه جهان را ب همزمان حل کند؛ یکی ماهیت آنچه هر شب از بالای سر ما می‌گذرد و دیگری چیستی آنچه زیر پای ما قرار دارد.
دانشمندان فرضیه جدیدی را مطرح کردند که می‌تواند دو معمای دیرینه جهان را ب همزمان حل کند؛ یکی ماهیت آنچه هر شب از بالای سر ما می‌گذرد و دیگری چیستی آنچه زیر پای ما قرار دارد.
به گزارش فراتیتر، هزاران سال است که سوالی کوتاه ذهن بشر را، از کودکان کنجکاو گرفته تا دانشمندان، به خود مشغول کرده است: ماه از کجا آمده است؟
فرضیه اصلی این است که ماه ۴.۵ میلیارد سال پیش زمانی ایجاد شد که سیاره‌ای فرضی به اندازه مریخ با کره زمین (که تازه در حال شکل‌گیری بود) برخورد کرد. این برخورد عظیم بین زمین اولیه و پیش‌سیاره‌ای به نام «تیا» (Theia) حجم عظیمی از تکه‌سنگ زمینی را به مدار پرتاب کرد که بعدا به ماه تبدیل شد.
هرچند اکثر دانشمندان این تئوری را پذیرفته‌اند، با این حال آنان علیرغم چندین دهه تلاش نتوانسته‌اند هیچ مدرکی دال بر وجود پیش‌سیاره تیا بیابند. تحقیقات جدید که توسط تیمی از محققان در آمریکا انجام شده است اما نشان می‌دهد که آنها احتمالا در جهتی اشتباه نگاه می‌کردند و آثار تیا ممکن است نه در بالای سر، بلکه درست زیر پای ما قرار داشته باشد.
از زمانی که امواج لرزه‌ای در دهه هشتاد میلادی وجود دو «توده حبابی‌شکل» عظیم را در عمق ۲۹۰۰ کیلومتری زیر سطح زمین آشکار کرد، زمین‌شناسان درباره درباره آنها به گمانه‌زنی پرداختند. این توده‌های مواد که وسعتی به اندازه یک قاره دارند در کف گوشته سنگی زمین در نزدیکی هسته مذاب آن، یکی در زیر آفریقا و دیگری در زیر اقیانوس آرام، قرار گرفته‌اند.
دانشمندان تا پیش از این متوجه شده بودند که حباب‌ها بسیار داغ‌تر و متراکم‌تر از سنگ‌های اطرافشان هستند، اما چیزهای بیشتری درباره آنها نمی‌دانستند. حالا تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این حباب‌ها «آثار مدفون» پیش‌سیاره تیا هستند که در زمان برخورد به زمین وارد شده‌اند و از آن زمان در نزدیکی قلب سیاره ما پنهان مانده‌اند.
